Ik ben begonnen om eens te proberen wat Franse gedichten op muziek te zetten. Mocht het allemaal een beetje lukken, dan wordt dit de pagina waar ik het resultaat van m’n geploeter zal uploaden. Uiteindelijk heb ik de twaalf liedjes opgenomen in een “echte studio” om er een cd-tje van te maken. Zoals altijd loop ik behoorlijk achter de feiten aan: veel mensen hebben helemaal geen CD-speler meer tegenwoordig. Maar dat zal de pret niet drukken, via de onderstaande link kan de geïnteresseerde bezoeker van m’n site de liedjes downloaden: http://www.manueldeprelevement.com/poemes_francais_download.zip
Ci-dessous le résultat de mes tentatives de mettre quelques poèmes en musique afin d’en faire des chansons accompagnées à la guitare. Finalement j’ai tout enregistré dans un studio pour en faire un CD audio. Les platines CD ne courent plus les rues de nos jours donc ci-dessous un lien permettant de télécharger les chansons avec une belle qualité sonore : http://www.manueldeprelevement.com/poemes_francais_download.zip
Charles Guérin – Au bout du cheminFrançois-Marie Robert-Dutertre – Sarah la MarinièreJoseph Autran – Nuit de MaiMarceline Desbordes-Valmore – Qu’en avez-vous faitPaul Eluard – LibertéPaul Verlaine – Compagne savoureuse et bonnePaul Verlaine – Il pleure dans mon cœurFrançois-René Sully-Prudhomme – Au bord de l’eauFrançois-René Sully-Prudhomme – Ce qui dureVictor Hugo – Demain dés l’aubeArthur Rimbaud – A la MusiqueMarceline Desbordes-Valmore – Les Cloches du Soir
Op deze pagina staat een bloemlezing van allerlei teksten die ik heb geschreven sinds pakweg 2001. De ontdekking van de Germaanse Geneeskunde, toen nog Nieuwe Geneeskunde, heeft een innerlijke revolutie ingeleid. Alles werd anders nadat ik het werk van Ryke Geerd Hamer ben ingedoken.
Er is van alles wat. In het Nederlands, in het Frans en in het Engels.
Ik hoop dat iemand er wat aan heeft!
POUS TOURRIS
Een reis door Waterland. Min of meer geïnspireerd door het boek De Vuilnisroos van Ben Borgart. Waar zou men een veilig onderkomen kunnen vinden, ver van de grijpgrage klauwen van het medisch establishment?
Zo’n twintig jaar geleden ontdekte ik de Germaanse Nieuwe Geneeskunde van Ryke Geerd Hamer. Ik was er meteen zeer enthousiast over en wilde mijn nieuwe ideeën met de hele wereld delen. Wát een teleurstelling! Beetje bij beetje kwam ik erachter dat nieuwe veelbelovende inzichten niet aanslaan, ze gooien de gezapige status quo overhoop. En dat mensen liever kortstondige pleziertjes najagen en hapklare brokken tv-informatie verorberen dan dat ze hun eigen slome neuronen willen afstoffen. En zo wordt tv-propagande snel aangezien als wetenschappelijke kennis…
Le cancer est une maladie terrible et souvent mortelle. Vouloir soutenir le contraire, prétendre qu’il est créé par l’organisme lui-même dans un but bien précis et qu’il disparaît spontanément s’il n’a plus de raison d’être, sont des idées absolument inconcevables pour les croyances de notre époque. Le texte qui suit a pour objectif de détruire le cauchemar du cancer et de permettre à chacun de se construire une nouvelle réalité dans laquelle l’approche énoncée ci-dessus devient non seulement plausible, mais évidente.
The Swiss Study Group for Complementary and Alternative Methods in Cancer, SCAC
I wrote them the following letter, I had a strong impression that they badly needed some correct information about Doctor Geerd Hamers revolutionary and life-saving German New Medecine.
If you can keep your head when all about you Are losing theirs and blaming it on you, If you can trust yourself when all men doubt you, But make allowance for their doubting too; If you can wait and not be tired by waiting, Or being lied about, don’t deal in lies, Or being hated, don’t give way to hating, And yet don’t look too good, nor talk too wise:
If you can dream – and not make dreams your master; If you can think – and not make thoughts your aim; If you can meet with Triumph and Disaster And treat those two impostors just the same; If you can bear to hear the truth you’ve spoken Twisted by knaves to make a trap for fools, Or watch the things you gave your life to, broken, And stoop and build ’em up with worn-out tools:
If you can make one heap of all your winnings And risk it on one turn of pitch-and-toss, And lose, and start again at your beginnings And never breathe a word about your loss; If you can force your heart and nerve and sinew To serve your turn long after they are gone, And so hold on when there is nothing in you Except the Will which says to them: ‘Hold on!’
If you can talk with crowds and keep your virtue, Or walk with Kings – nor lose the common touch, if neither foes nor loving friends can hurt you, If all men count with you, but none too much; If you can fill the unforgiving minute With sixty seconds’ worth of distance run, Yours is the Earth and everything that’s in it, And – which is more – you’ll be a Man, my son!
Nog even en de wakkere covid vaccinatie wijgeraars zullen agressief worden bejegend door een kudde van in slaap gesuste televisiekijkers. Waar gaat het heen? Als we niet oppassen zijn we straks 700 jaar terug in de geschiedenis. Hierbij een stukje waarin wordt beschreven hoe er een parallel is te trekken tussen de vervolging van het gnosticisme door de rooms-katholieke kerk en de vervolging van de hedendaagse vrijdenker door zichzelf als expert aanprijzende nep wetenschappers.
Zowat een jaar geleden, de eerste alarmerende “Corona” berichten. Ik dacht meteen, oh jee, weer zo’n hype op komst. De hoeveelste in de rij. Varkenspest, vogelgriep, SARS, ga maar door. Miljoenen doden voorspeld, onbegrijpelijke ontsmettings apparatuur bij de tolpoortjes op een autoweg in Spanje (enkele druppels desinfectiemiddel op de voorruit). Voor miljoenen aan vaccins opgekocht, chemische troep, die wat maanden later zo de vuilcontainer in kon gaan, niemand wilde de prik. En er was ook nooit echt iets aan de hand, behalve als je het TV-journaal aanzette.
Maar nu is het anders. Het gaat maar door, de hype. In maart vorig jaar meende ik, heel hoogmoedig, toegegeven, dat ik het tij nog een beetje kon helpen keren met mijn liedje “Vier Russen aan de macht”
Maar ze bleken niet te stoppen, de virussen: Politici en media, ze hebben er ALLES aan gedaan om de bevolking onder hypnose te krijgen en eronder te houden. En nu, to top it all, lijkt het er waarachtig op dat de burgers onderling gaan vechten, elk aan zijn kant met z’n grootste gelijk. Voorlopig blijft het nog bij bekvechten, maar daarmee kan ook onherstelbare schade worden berokkend.
Mijn boodschap met dit onvergetelijke liedje van Dire Straits: stop het onderlinge gevecht en ga op zoek naar de werkelijke oorzaak achter de huidige, voor iedereen voel- en zichtbare, maatschappij verloedering.
L’homme tient tant à tout savoir
l’Être essentiel cède à l’Avoir
Et ce que l’enfant avait en lui
Est ensuite effacé par autrui
Toi, tu ne peux que te tromper,
Laisser aux autres de décider,
Errer dans la brume, être paumé
Tout nous vient par les médias
La source en toi ne compte pas
De toi-même, tu n’es rien
Écouter les profs, c’est ton destin
La musique peut faire contrepoids
Révéler le Dieu qui est en toi
Réveiller dans ton cœur ton âme roi
Sois près de toi, de tes questions
Laisse aux autres les accusations
Cette prélude aussi est née,
De deux fois deux douzaines l’aînée,
Sur un instrument bien tempéré
Où les douze tons bien espacés
Jouaient dans toutes les tonalités
Laisse à ton esprit la liberté
De tout imaginer et de voyager
Donne la parole à l’enfant en toi
Prend soin de sa confiance en soi
Évite celui qui condamne tes erreurs
Elles sont parmi tes guides les meilleurs
Ose faire de ta vie ta chanson de cœur
L’homme tient tant à tout savoir
l’Être essentiel cède à l’Avoir
Halte à tout ce qui est en vogue
Et aux armées d’expertologues
Toi, tu es ton meilleur pédagogue
Chante et danse, fais ta mélodie
Toujours tout copier, ce n’est que parodie
Ne crains rien, même quand t’es loin
Tous les chemins mènent au destin
Paroles chantées sur la prélude en Do majeur BWV 846 de J.S. Bach
Mensen willen zo veel weten
Maar de essentie is vergeten
En wat je in jou als kind al wist
Wordt door anderen uitgewist
Alsof je je altijd steeds vergist
Niet jij, een specialist beslist
Jij kunt enkel dwalen in de mist
Alles komt uit krant, radio, TV
Je eigen bron, die telt niet mee
Kletskoek wordt er veel gegeten
Ons is verteld, zelf niets te weten
Muziek kan ons zoveel leren
Dat je de God in jou moet eren
En dat enkel de liefde is te begeren
Blijf bij jezelf, wat zijn je vragen
Zoek en vind, laat anderen klagen
Deze prelude kon er ook pas zijn,
Als eerste van twee keer twee dozijn
Toen de juiste stemming was gevonden
En twaalf tonen, innig verbonden,
In elke toonsoort spelen konden
Laat je gedachten overal zwerven
Niemand mag hun reis bederven
Geef het kind in jou het woord
En zorg ervoor, dat niets je stoort
Mijd hem die slechts je fouten ziet
En nooit eens zegt, ik weet het niet
Denk, durf, je leven is je eigen lied
Mensen denken dat ze zo veel weten
Maar de essentie wordt vergeten
Laat niet, wat je als kind al wist,
Door expertologen worden uitgewist
Groei, bloei, rijs hoog, wees optimist
Juich en dans op eigen melodie
Alles nadoen is slechts parodie
Heb geen vrees, zelfs ver van huis
Elke weg brengt je weer thuis
Prelude met gezongen tekst
J.S. Bach – Prelude BWV 846 in een bewerking voor gitaar
Er liggen vier Russen op de loer
Heel de stad is in rep en roer
En niemand kijkt er nu nog stoer
Waar gaat het heen, hoe loopt dit af
Een enkling weet al: ’t is onze straf
Altijd onheilskraaien bij een graf
Er zijn vier Russen in het land
Levensgevaarlijk! staat in elke krant
Heel de pers roept moord en brand
Alle mensen worden aangestoken
En ook al zit je diep weggedoken
Je laatste uur is nu aangebroken
Er staan vier Russen aan de grens
Gezien nog door geen enkel mens
Toch is de vrees al heel intens
Lege winkels, volle tassen
Spaargeld, verstopt in de matrassen
Veler ogen puilen uit de kassen!
Vier Russen hebben de zaak opgelicht
Angstig houdt elk z’n ogen dicht,
Ze komen binnen op één straaltje licht.
En ze hebben een hold-up gepleegd
Scholen in een oogwenk geleegd
Alle ZZP-ers weggeveegd
Vier Russen, door niemand ooit gezien,
Absoluut in minderheid bovendien
Hebben de beschaving in hun macht
Een schim, meer is er niet meer nodig
Want zelf nadenken? Da’s zo overbodig!
Daarom heeft de kolder zoveel kracht.
Vier Russen hebben het volk verdoofd
Ze zitten gemetseld in ieders hoofd
De wereld is zoals je gelooft.
Is er echt niemand meer met verstand
Wiens stoppen niet zijn doorgebrand
En die niet in de praatjes is verzand?
Every Hour, every Day
Every Week and every Month
Every Season, all my Life
I’ll give you my Love my Love
I shall give You, if You will
All my Love my Love
I went to the airport this morning to accompany my friend. I can’t stand the stupidity of Airport Security and the way we all accept what’s happening. Hence my “Airport Security Blues”
Lyrics
The world in which we live today
Has become a crazy lie, it’s in decay
There’s a rotten smell, one of deceit
That surely might lead to final defeat
This morning I went to the aeroport
Military everywhere, Oh! my Lord
You believe it’s really to protect us all
While in fact it’s set up to “Rule-‘em-all”
There is a trick almost no one knows
It is very simple and this is how it goes
I lit the fire and yell “I saw him run”
And then you hire me and my shotgun
I swear that there’s only one way out
Each time you hear mainstream shout
And point a finger to accuse a third
Snatch that finger, don’t follow the herd.
Het oeuvre van Leonard Cohen is een onuitputtelijke bron van inspiratie. En ik heb geluk dat zijn liedjes zo goed zijn te vertolken met alleen een gitaarbegeleiding.
Ah but who is it climbs to your picture // With a garland of freshly cut tears
The lyrics of this song, and especially the two lines above, gave me a better understanding of poetry, I believe. Poems rarely make me vibrate, I can’t get the meaning, never understand what the poet tries to tell. Now it seems to me that poetry should be read differently compared to prose, a novel for instance. It’s not only what the poet says/writes, it’s what the listener/reader hears/reads.
Like the music of JS Bach for example. If you’re not a music expert, you may not be aware of many details. But the beauty of the music is accessible for everybody.
Cohen’s translation into English of Lorca’s poem is gorgeous. And the music fits it so well.
Ik hoorde dit lied voor het eerst in 1979 als ik me goed herinner. Het is me altijd bijgebleven en ik heb het 40 jaar meegedragen in m’n hoofd. En de wens gekoesterd het ooit nog eens zelf te spelen en zingen. Die wens is nu in vervulling gegaan, bijna 40 jaar later.
Een liedje met een thema zo oud als de mensheid zelf, denk ik. En ik heb er eigenlijk niet veel aan toe te voegen, de songtekst spreekt voor zichzelf. Behalve misschien, dat de conclusie die men uit de boodschap kan trekken, ook geldt voor het tegenovergestelde van liefde. En dat het aan ons is om dat te begrijpen en ernaar te handelen. We oogsten wat we zaaien.
Twee stukjes gitaar instrumentaal. Vroeger op het conservatorium haalde je de neus ervoor op, je vond het veel te eenvoudige debutanten muziek.
Nu denk ik er anders over. Elk stuk is moeilijk! Op de dag dat ik deze beide stukken echt perfect kan spelen, hang ik de vlag uit!
Voor de volledigheid:
Het eerste stuk, Romance, is wereldberoemd geworden met de vertolking van Narcisso Yepes in de film Forbidden Games. Van het stuk wordt de componist als Anoniem geduid. Eigenlijk is het oorspronkelijk van Fernando Sor, met omgedraaide arpeggio’s, zoals in deze vertolking.
Spanish Romance
Het tweede stuk, getiteld Lagrima, is van Francisco Tarrega, een zeer befaamde gitarist en componist van gitaarmuziek uit de 19de eeuw.
Toen ik voor Willy schreef wat uiteindelijk het Willianslied geworden is, schreef zij ook een liedje voor mij. Ik vond het in het begin eigenlijk wat opschepperig om te zingen, maar nu vind ik het zo mooi. Een liefdesloflied, wat kun je nog meer wensen?
Wat mij betreft het mooiste liedje uit het Franse chanson repertoire. De mistral gagnants zijn snoepjes van vroeger. Een zakje, vergelijkbaar met onze zwartopwit. Soms zat er een papiertje bij in en waarvoor je een tweede zakje kreeg. Dan had je dus iets gewonnen, vandaar gagnant. Het is een nostalgisch lied waar een liefhebbende vader of moeder niet met droge ogen naar kan luisteren. Je kind zit weer naast je op een bankje, met een lach die opstijgt zo hoog als de vlucht van de vogels
De tekst is geweldig. Hieronder de Franse tekst met een (rappe) vertaling.
De piano begeleiding is ook een chef d’oeuvre. Die kan ik echt niet nadoen, dus als vervanging maar wat soepele gitaar arpeggio’s.
Une des plus belles chansons françaises à mon goût, j’ai toujours eu du mal à maîtriser les larmes en l’écoutant.
Na een jaar of 10 gitaarlessen gegeven te hebben, was ik er spuugzat van, heb de gitaar aan de wilgen gehangen en ben in de informatica gedoken. Maar op een goede dag gaan je vingers weer jeuken en haal je het instrument weer uit de koffer. Eigenlijk in de eerste plaats omdat je iets moois wilt laten horen aan je lief….
Het begin is hopeloos maar het sleutelwoord is : doorzetten, ondanks de brandende vingers. Liedjes zingen en begeleiden heeft me geweldig geholpen, het is heerlijk om te doen, vergt minder techniek en is repetitief. Dé ingrediënten om weer wat in het zadel te komen.
Hier mijn eerste instrumentale opname, sinds…. 1986…
Er zijn een paar zeer instructieve plaatjes te bewonderen op Internet, waarmee elke weetgrage burger in een oogwenk kan begrijpen, hoe hemellichamen worden geacht om elkaar te draaien in een eeuwig durend ballet. Volgens de overlevering zijn die plaatjes en tekeningen oorspronkelijk bedacht door Isaac Newton, één van de grote steunpilaren van onze huidige wetenschap. De geschiedenis leert de weetgrage student, dat de geniale Newton op een goede dag als volgt is gaan nadenken:
Stel, ik schiet een kanon af op de top van een hele hoge berg, zo hoog, dat luchtweerstand de kogel niet beïnvloedt. Het afgeschoten projectiel zal een bepaalde afstand afleggen alvorens, onherroepelijk, ergens op de grond terecht komen.
Stel nu, dat ik eenzelfde projectiel afschiet met een grotere snelheid: het zal verder vliegen alvorens zich ergens te pletter te slaan of misschien in de zee terecht te komen
Logisch gesproken: hoe groter de afschietsnelheid, hoe groter de door het projectiel afgelegde afstand.
Het plaatje hierboven illustreert mooi en duidelijk waar Newton volgens de overlevering naar toe wilde: Als het projectiel precies met de juiste snelheid afgeschoten wordt, komt het ding precies terug bij het kanon. En de orbitale ellips-vormige baan, in het plaatje ORBITAL PATH genoemd, van elke om een ander hemellichaam draaiende planeet of satelliet is hiermee mooi uitgelegd.
Elke natuurkunde leraar is het met deze uitleg eens, vraag maar na. En zal er aan toevoegen, dat juist door de aantrekkingskracht van het centrale hemellichaam, bijvoorbeeld de Aarde in het geval van een GPS-satelliet, de elliptische baan intact blijft en de satelliet niet uit zijn orbitale baan de ruimte invliegt.
Maar deze uitleg roept bij mij eigenlijk maar één reactie op en wel de volgende:
Is iedereen in slaap gevallen?
Waar is de kritische, oplettende en niet té gemakkelijk te indroctrineren burger die opstaat en roept: “Lariekoek! Waarom vliegt die met zo’n grote snelheid afgeschoten kogel in een rondje en niet in een rechte lijn?”
Natuurlijk, het “met de juiste snelheid afgeschoten” projectiel komt volgens de tekening op DEZELFDE hoogte terug bij af. Hetgeen zou inhouden dat de zwaartekracht er GEEN ENKELE invloed op heeft uitgeoefend want de kogel heeft geen millimeter aan hoogte (=afstand tot de aarde) verloren. Ergo, de kogel vliegt met een oneindig grote snelheid. Ergo, het gehele plaatje is pure misleiding en bijvoorbeeld die buitenste, ronde kogelbaan, die had als een rechte een lijn naar rechts moeten worden afgebeeld.
Mijn conclusie? Eenvoudig: Omloopbanen volgens Newtons graviteits theorie zijn onmogelijk.
Hieronder een afbeelding van het computerprogramma SATORB, waarop men de trajecten (een witte en een gele) kan zien van twee geo-stationaire satellieten, berekend volgens Newtons regeltjes. Ploef, in de oceaan.
Heb het nog wat meer uitgevogeld. Witte en gele baan: satelliet GPS-satelliet met de aangegeven theoretische snelheid. Rode baan: tè langzaam resp. tè snel. Grijze cirkel: NASA science fiction orbitale baan.
In een wanhopige derde poging heb ik het nu absoluut en totaal voorgekauwd. Hieronder nog een screenshot van SATORB met alle vectoren, op gezette tijden, tijdens het traject, in het schema getekend.
Mijn partner zei op een dag: Het mooiste verjaardagscadeau dat je me kunt geven is een gedicht of een lied dat je voor mij geschreven hebt.
M’n eerste gedachte was: Hoe red ik me hier uit… Maar ik ben er toch maar voor gaan zitten. Het is uiteindelijk m’n levensverhaal geworden, een verhaal waarin Willy een sleutelrol speelt.
Er is zoveel verdriet en eenzaamheid, maar je staat erbij en je kijkt er naar, verder kom je niet.
Materialisme, er naar streven gewaardeerd te worden. Wat doet het er toe hoeveel ik heb, hoe goed men over me denkt? We komen en we gaan, wat blijft er over als we voorbij zijn, wat is echt belangrijk, hoe zit het allemaal in elkaar? Zou het zo kunnen zijn dat er uiteindelijk veel minder overblijft van wat we hebben gekregen dan van wat we hebben geschonken?
Je wilt zo graag iets doen. Elkaar leren op een andere manier naar de wereld te kijken, zou dat helpen?
Il y a tant de solitude et de tristesse, on voudrait faire quelque chose, mais quoi?
Peut-être pourrait-on s’apprendre mutuellement à voir le Monde autrement. Etre moins matérialiste, avoir moins soif d’approbation, ne serait-ce pas bénéfique?
Nous venons sur Terre, y restons si peu de temps. Que reste-t-il de notre passage, qu’avons nous semé de bien pour les générations futures?
Serait-ce qu’il restera beaucoup moins de ce que nous avons reçu, que de ce que nous avons donné?
Je hebt de indruk dat de wereld verandert en dat zeiden je vader en grootvader ook al toen ze jouw leeftijd hadden. Je zou zo graag nog eens met ze praten, maar beiden zijn vertokken naar waar je niet bij ze kunt komen.
Tu as l’impression que le monde change et c’est ce que disaient déjà ton père et ton grand-père quand ils avaient ton âge. Tu aimerais leur parler, mais ils sont partis vers là où tu ne peux pas les atteindre.
Deze site heeft als doel muziek, artikelen, ideeën en schilderijen te delen met familie, vrienden en kennissen. En met elke andere persoon die wat op internet aan het snuffelen is en toevallig eens even langskomt. Welkom!
Als opening hieronder de covers van Avalanche, Famous Blue Raincoat en Suzanne van Leonard Cohen.
Le but de ce site est le partage de musique, articles, idées et peintures avec famille, amis et amies, Et, bien entendu, avec tous ceux qui, en traînant un peu sur le net, passent par ici de façon spontanée. Soyez les bien-venus!
Comme ouverture ci-dessous les reprises de Avalanche, Famous Blue Raincoat en Suzanne de Leonard Cohen.
This site was created for sharing music, articles, ideas and paintings with family and friends. And of course with anybody else visiting this page after some random browsing on the internet. Be welcome!
To start with, hereby three covers : Avalanche, Famous Blue Raincoat and Suzanne by Leonard Cohen.
No title – Willy Mulderij
WILLIAN INSPIRATION 