Er zijn een paar zeer instructieve plaatjes te bewonderen op Internet, waarmee elke weetgrage burger in een oogwenk kan begrijpen, hoe hemellichamen worden geacht om elkaar te draaien in een eeuwig durend ballet. Volgens de overlevering zijn die plaatjes en tekeningen oorspronkelijk bedacht door Isaac Newton, één van de grote steunpilaren van onze huidige wetenschap. De geschiedenis leert de weetgrage student, dat de geniale Newton op een goede dag als volgt is gaan nadenken:

• Stel, ik schiet een kanon af op de top van een hele hoge berg, zo hoog, dat luchtweerstand de kogel niet beïnvloedt. Het afgeschoten projectiel zal een bepaalde afstand afleggen alvorens, onherroepelijk, ergens op de grond terecht komen.
• Stel nu, dat ik eenzelfde projectiel afschiet met een grotere snelheid: het zal verder vliegen alvorens zich ergens te pletter te slaan of misschien in de zee terecht te komen
• Logisch gesproken: hoe groter de afschietsnelheid, hoe groter de door het projectiel afgelegde afstand.

• Het plaatje hierboven illustreert mooi en duidelijk waar Newton volgens de overlevering naar toe wilde: Als het projectiel precies met de juiste snelheid afgeschoten wordt, komt het ding precies terug bij het kanon. En de orbitale ellips-vormige baan, in het plaatje ORBITAL PATH genoemd, van elke om een ander hemellichaam draaiende planeet of satelliet is hiermee mooi uitgelegd.
• Elke natuurkunde leraar is het met deze uitleg eens, vraag maar na. En zal er aan toevoegen, dat juist door de aantrekkingskracht van het centrale hemellichaam, bijvoorbeeld de Aarde in het geval van een GPS-satelliet, de elliptische baan intact blijft en de satelliet niet uit zijn orbitale baan de ruimte invliegt.

Maar deze uitleg roept bij mij eigenlijk maar één reactie op en wel de volgende:

Is iedereen in slaap gevallen?

Waar is de kritische, oplettende en niet té gemakkelijk te indroctrineren burger die opstaat en roept: “Lariekoek! Waarom vliegt die met zo’n grote snelheid afgeschoten kogel in een rondje en niet in een rechte lijn?”

Natuurlijk, het “met de juiste snelheid afgeschoten” projectiel komt volgens de tekening op DEZELFDE hoogte terug bij af. Hetgeen zou inhouden dat de zwaartekracht er GEEN ENKELE invloed op heeft uitgeoefend want de kogel heeft geen millimeter aan hoogte (=afstand tot de aarde) verloren. Ergo, de kogel vliegt met een oneindig grote snelheid. Ergo, het gehele plaatje is pure misleiding en bijvoorbeeld die buitenste, ronde kogelbaan, die had als een rechte een lijn naar rechts moeten worden afgebeeld.

Mijn conclusie? Eenvoudig: Omloopbanen volgens Newtons graviteits theorie zijn onmogelijk.

Hieronder een afbeelding van het computerprogramma SATORB, waarop men de trajecten (een witte en een gele) kan zien van twee geo-stationaire satellieten, berekend volgens Newtons regeltjes. Ploef, in de oceaan.

Heb het nog wat meer uitgevogeld. Witte en gele baan: satelliet GPS-satelliet met de aangegeven theoretische snelheid. Rode baan: tè langzaam resp. tè snel. Grijze cirkel: NASA science fiction orbitale baan.

In een wanhopige derde poging heb ik het nu absoluut en totaal voorgekauwd. Hieronder nog een screenshot van SATORB met alle vectoren, op gezette tijden, tijdens het traject, in het schema getekend.

PDF: Hoe de zoektocht begon.
Toepassing van Trivium en Quadrivium: een schoolvoorbeeld.

PDF: Le début des recherches. Un exemple d’école de l’application du Trivium et Quadrivium.

PDF : Het vervolg van de speurtocht

Ontknoping : SATORB.EXE voor Windows, licht in de zaak!

Dénouement : SATORB.exe pour Windows, tout devient clair!

The mystery revealed: SATORB.EXE for Windows, the light is turned on!

Of, als het exe bestand wordt geblokkeerd:
Or if the EXE gets blocked:
Ou si le fichier EXE est bloqué:

Ontknoping : SATORB.ZIP voor Windows, licht in de zaak!

Dénouement : SATORB.ZIP pour Windows, tout devient clair!

The mystery revealed: SATORB.ZIP for Windows, the light is turned on!