Ode aan de grote Zee

Mensen willen zo veel weten
Maar de essentie is vergeten
En wat je in jou als kind al wist
Wordt door anderen uitgewist
Alsof je je altijd steeds vergist
Niet jij, een specialist beslist
Jij kunt enkel dwalen in de mist
Alles komt uit krant, radio, TV
Je eigen bron, die telt niet mee
Kletskoek wordt er veel gegeten
Ons is verteld, zelf niets te weten
Muziek kan ons zoveel leren
Dat je de God in jou moet eren
En dat enkel de liefde is te begeren
Blijf bij jezelf, wat zijn je vragen
Zoek en vind, laat anderen klagen
Deze prelude kon er ook pas zijn,
Als eerste van twee keer twee dozijn
Toen de juiste stemming was gevonden
En twaalf tonen, innig verbonden,
In elke toonsoort spelen konden
Laat je gedachten overal zwerven
Niemand mag hun reis bederven
Geef het kind in jou het woord
En zorg ervoor, dat niets je stoort
Mijd hem die slechts je fouten ziet
En nooit eens zegt, ik weet het niet
Denk, durf, je leven is je eigen lied
Mensen denken dat ze zo veel weten
Maar de essentie wordt vergeten
Laat niet, wat je als kind al wist,
Door expertologen worden uitgewist
Groei, bloei, rijs hoog, wees optimist
Juich en dans op eigen melodie
Alles nadoen is slechts parodie
Heb geen vrees, zelfs ver van huis
Elke weg brengt je weer thuis

Prelude met gezongen tekst

J.S. Bach – Prelude BWV 846 in een bewerking voor gitaar